Nieistniejący cmentarz wojenny z 1914 r.
Pierwotnie położony na wschód od wsi, po prawej stronie drogi do Szadku. Spoczywało tu siedemnastu żołnierzy niemieckich z Batalionów Obrony Krajowej „Schrimm” i „Munster” oraz 4 Eskadry 10 Pułku Ułanów, którzy polegli w listopadzie i grudniu 1914 r. Pochowano tu także jednego żołnierza rosyjskiego. Prawdopodobnie wśród pogrzebanych było ośmiu żołnierzy niemieckich z batalionów „Neusalz” i „Coblenz” oraz 17 Pułku Ułanów.
Cmentarz zlikwidowano ok. 1938 r., a szczatki zołnierzy ekshumowano i przeniesiono prawdopodobnie do Szadkowic.
Zachowane archiwalia zawierają listę pochowanych 25 Niemców i 1 Rosjanina oraz schemat rozmieszczenia 5 masowych grobów o wymiarach 11 x 3,5 m. Pochówki były indywidualne, ale ciała złożono we wspólnej mogile. Według dokumentów miejsce spoczynku żołnierzy otoczone był murem, który w 1927 r. był w stanie dobrym. Mogiły przykrywał wspólny kopiec, na którym rosły dzikie róże oraz krzewy. Polegli upamiętnieni zostali wspólną kamienną płytą z wykutą inskrypcją.
(Źródło: Alicja Młyńska, Akta cmentarzy wojennych z powiatu sieradzkiego w zbiorach Archiwum Państwowego w Łodzi; Dominik Dąbrowski, Jan Kowalski, Żołnierska pamieć. Cmentarze wojenne, groby i miejsca pamięci narodowej na Ziemi Sieradzkiej).

Dane uzupełnione o informacje z: Alicja Młyńska, Akta cmentarzy wojennych z powiatu sieradzkiego w zbiorach Archiwum Państwowego w Łodzi